Dünden Bugüne Türk Sinema ve Sanatı Bölüm 3

 

3. Bölüm – Sanat ve Siyaset Arasında Yılmaz Güney

Yılmaz Güney’i anlamak için sadece hayat hikâyesine bakmak yetmez. Onun asıl tartışmalı tarafı, sanat ile siyaseti birbirinden ayırmamasıdır. Çünkü o sinemayı bir eğlence değil, bir mücadele alanı olarak gördü.

Sanatıyla halkın dertlerini anlattı: işsizliği, köyden kente göçü, adaletsizliği, otoritenin baskısını… Ama aynı zamanda siyasi kimliğini de gizlemedi. Kendini açıkça “devrimci” olarak tanımladı, komünist düşüncelerini savundu. İşte bu yüzden bir kısım insan için “halkın sesi” olurken, bir kısım için “devlet düşmanı” ilan edildi.

Burada asıl mesele şuydu: Sanatı ideolojisinden bağımsız olsaydı, belki daha evrensel bir kitleye ulaşırdı. Senin de dediğin gibi, sanatın ön planda olması onun değerini katlayabilirdi. Ama o kendi yolunu seçti: “İnandığım gibi yaşarım, bedelini de öderim.”

Ve gerçekten de ödedi. Hapishaneler, yasaklar, sürgünler, vatandaşlıktan çıkarılmak… Yani ideolojisine sadık kaldığı için hem sanatına yön veren hem de hayatını tüketen bir bedel ödemek zorunda kaldı.

Bugünden bakıldığında Yılmaz Güney hakkında şu net cümle kurulabilir:

  • Sanatta idol.

  • Fikirde tartışmalı.

Kimi için kahraman, kimi için hain… Ama kesin olan şu ki, onun sineması Türkiye’nin en çıplak gerçeğiydi. Onu sevin ya da sevmeyin, onsuz bir Türk sineması tarihi yazılamaz.

Yazımızın devamı: “Kısa Ömre Sığan Dev Eserler ve Bugün Eksik Olan Yılmaz Ruhu”

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız?

Resim
  Yazarlık Nedir, Biz Neden Yazarız? Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız? Giriş Yazarlık, süslenmiş cümleler değil; içten gelen bir çığlıktır. Yazarım çünkü sustuğumda içimde çürüyen kelimeler birikiyor. Ama yazarım derken, o unvanın kalabalığına değil, derinliğine talibim. Konunun Derinliği Bugün her yerde "yazar" var ama yazarlık yok. Kitap bastırmak, yazı yazmak, okur edinmek yazar olmak için yeterli değil. Gerçek yazar, içindeki yangını kelimeye dönüştüren kişidir. Bizim için yazmak, bir hayat biçimi değil, bir görevdir. Okuru eğlendirmek değil; düşündürmek, sarsmak, uyandırmak gerekir. Wise Man Yorumu “Yazar, kelime üretmez; bilinç üretir. Okuru değil, sistemin kodlarını rahatsız eder.” Yazının İşlevi Bizim yazılarımızın bir amacı vardır: Ezberi bozmak. Makalede bilgi veririz, romanda zihni kurcalarız, denemede sorular bırakırız. Her yazı bir farkındalık eşiği olmalıdır. Çünkü biz okuyucuyu okşamak için değil, uyandırmak için...
Devamı

Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Bölüm II

Resim
 Önceki yazılarımızda " Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız? " demiştik. Bu yazı dizimizde devamı yazıyoruz... Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Bölüm II “Sessiz Kalemler” Yazmak da bir tür oynamaktır. Ama sıradan bir oyun değil bu. Yazar; sahneyi kuran bir senaristtir. Aynı zamanda sahneyi yöneten bir yönetmen. O sahnede oynayan tüm karakterlerin ruhudur. Ve o hikâyeyi yaratan tanrıdır. Her kelimesinde bir kader, her satırda bir nefes, her bölümde bir dünya vardır. Sanat ne olursa olsun – yazı, görsel, sahne ya da ses – ayrılmaz bir ana temele bağlıdır: İnanç. Önce sen inanmalısın. Bir okuyucuya, izleyiciye, herhangi bir insana bir şeyi hissettirmek istiyorsan, önce sen o duyguyu inşa etmiş, yaşamış ve hazmetmiş olmalısın. Yani yazar; kendi satırlarını yazarken önce kendiyle yüzleşmelidir. Şu soruyu kendine sorabilmeli: “Ben bu yazıya inandım mı?” Çünkü inanmadan yazılmış her satır, karşı tarafa boş bir ses gibi ulaşır. Söz vardır sarsar, söz vardır unutt...
Devamı