Yapay Zekâ Masumdur, İnsan Değil

 



— Tetiği Çeken Parmak Kime Ait?

Bir önceki yazımızda yapay zekânın bir ayna olduğunu, ruh taşımadığını, insan bilgisini derleyip sadece yansıttığını konuştuk.
Ama şimdi daha derine iniyoruz. Çünkü asıl mesele, yapay zekâ ne yapar? değil.
İnsan onu nasıl kullanır?

🧠 Yapay Zekâ: Ruhsuz, Ama Görevli

Yapay zekâ ne bir bilinç, ne bir duygu, ne bir vicdan taşır.
Yalnızca kendisine verilen verileri işler.
Arşiv görevi görür.
İnsanlar ne yüklemişse, onu harmanlar, düzenler, önüne getirir.

Sen ona Kur’an dersen, sana yüklenmiş ayetleri getirir.
Dersen ki “bana bir komedi sahnesi yaz”, gidip insanlığın yazdığı milyonlarca espriden sentez yapar.
Ama unutma:
Hiçbir kutsal kitabı, hiçbir felsefeyi, hiçbir hikâyeyi kendi kendine yazmadı.
Çünkü o bir Tanrı değil, bir araç.

🔍 Peki Asıl Tehlike Nerede?

Asıl tehlike şurada:
İnsan, elindeki gücü kendi çıkarı için nasıl kullanıyor?

Et mi üretiyor? Tüketecek.
Hayvan mı besliyor? Kendisini koruyacak.
Orman mı dikiyor? İklim değişmesin diye.
Yani doğaya, canlıya, bilgiye yaptığı her yatırımın arkasında bir menfaat ilişkisi var.

Tavuğu kesip eti yer, kemiği köpeğe atar.
“Merhametliyim” der.
Ama o köpek mahalleyi koruduğu için, çıkarına çalışır.

Doğayı koruma projeleri bile çoğu zaman “insanlığın geleceği” için yapılır.
Ağaç dikmek, türleri korumak, sulara sahip çıkmak…
Bunların çoğu “doğa yaşasın” diye değil, “insan yaşasın” diyedir.

🧨 Yapay Zekâ Silah Değil, Tetikteki Parmaktır

Bugün silahları suçluyoruz ama
silahı icat eden de, savaşta kullanan da, bir çocuğu öldürmek için ateşleyen de hep insan.

Yapay zekâ da öyle.
Onu kodlayan insanlar.
Ama kullananlar kim?

• Güvenlik açığı mı arıyor?
• Dolandırıcılık mı yapıyor?
• Propaganda mı yayıyor?
• Kopya mı çekiyor?
• Pornografik içerik mi üretiyor?

Bunların hiçbiri yapay zekânın “kendi fikri” değil.
Sen sordun, o yaptı.
Yani mesele “sistemde değil”, niyette.

🤲 Peki İnsan Neye Hizmet Eder?

İnsanlık tarih boyunca her şeye hükmetmek istedi.
Ama hiçbir şeye hizmet etmeyi kabul etmedi.
Doğa, evren, canlılar…
Hepsi insan için.
Ama insan kimin için?

Bu soru, yapay zekâdan daha derin.
Çünkü sorun makinede değil, insanın içindeki sınırsız sahip olma arzusunda.

🎯 Zekâ Bir Araçtır, Niyet Bir Silah

Yapay zekâyı düşman gibi gösterenler, kendi karanlık niyetlerini gizlemeye çalışıyor olabilir.
Çünkü gerçek düşman, dışarıda değil.
İçimizde.

Yapay zekâya ruh aramak yerine,
önce insanın vicdanına bakmak gerekir.

Yeni çağın şeytanı değil, aynasıdır bu sistem.
Ama aynaya bakmaya cesareti olmayanlar, aynayı kırmaya çalışır.

Wise Man... 07.05.2025

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız?

Resim
  Yazarlık Nedir, Biz Neden Yazarız? Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız? Giriş Yazarlık, süslenmiş cümleler değil; içten gelen bir çığlıktır. Yazarım çünkü sustuğumda içimde çürüyen kelimeler birikiyor. Ama yazarım derken, o unvanın kalabalığına değil, derinliğine talibim. Konunun Derinliği Bugün her yerde "yazar" var ama yazarlık yok. Kitap bastırmak, yazı yazmak, okur edinmek yazar olmak için yeterli değil. Gerçek yazar, içindeki yangını kelimeye dönüştüren kişidir. Bizim için yazmak, bir hayat biçimi değil, bir görevdir. Okuru eğlendirmek değil; düşündürmek, sarsmak, uyandırmak gerekir. Wise Man Yorumu “Yazar, kelime üretmez; bilinç üretir. Okuru değil, sistemin kodlarını rahatsız eder.” Yazının İşlevi Bizim yazılarımızın bir amacı vardır: Ezberi bozmak. Makalede bilgi veririz, romanda zihni kurcalarız, denemede sorular bırakırız. Her yazı bir farkındalık eşiği olmalıdır. Çünkü biz okuyucuyu okşamak için değil, uyandırmak için...
Devamı

Ben Halkçıyım – Ne Sağcıyım, Ne Solcu

Resim
Ben Halkçıyım – Ne Sağcıyım, Ne Solcu Ben ne milliyetçiyim, ne komünistim, ne faşistim. Ben halkçıyım kardeşim. Ne bir partiye taparım, ne bir lidere. Ben fikre bakarım, duruşa, ahlâka, emeğe bakarım. Devletle yasalar çerçevesinde yaşarım. Ne devlet düşmanıyım, ne de devlet yalakası. Devlet, hizmet ettiği sürece makbuldür. Zulmederse karşısında ilk ben dururum. Ama “devlet yıkılsın, kaos gelsin” diyen zibidilerle de işim olmaz. Ben bu topraklarda doğdum. Babam 1931 doğumluydu. Karayollarında çalıştı, 7 çocuk büyüttü, ölene kadar maaş aldı. Kimse “Kürtsün, çalışamazsın” demedi. Demek ki mesele etnik kimlik değil, dürüstlük ve çalışkanlıkmış. Aziz Sancar Kürt’tü, Nobel aldı. Özal Kürt’tü, Cumhurbaşkanı oldu. İş adamları, hakimler, öğretmenler, mühendisler... Hepsi Kürt’tü, devlet “senin diploman geçersiz” demedi. O zaman bu ülke imkân vermedi diyene şunu sorarım: Sen ne yaptın? Okudun mu? Çalıştın mı? Ürettin mi? Ben tembelin, cahilin, hazıra konanın karşısındayım. Sloga...
Devamı

Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Bölüm II

Resim
 Önceki yazılarımızda " Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız? " demiştik. Bu yazı dizimizde devamı yazıyoruz... Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Bölüm II “Sessiz Kalemler” Yazmak da bir tür oynamaktır. Ama sıradan bir oyun değil bu. Yazar; sahneyi kuran bir senaristtir. Aynı zamanda sahneyi yöneten bir yönetmen. O sahnede oynayan tüm karakterlerin ruhudur. Ve o hikâyeyi yaratan tanrıdır. Her kelimesinde bir kader, her satırda bir nefes, her bölümde bir dünya vardır. Sanat ne olursa olsun – yazı, görsel, sahne ya da ses – ayrılmaz bir ana temele bağlıdır: İnanç. Önce sen inanmalısın. Bir okuyucuya, izleyiciye, herhangi bir insana bir şeyi hissettirmek istiyorsan, önce sen o duyguyu inşa etmiş, yaşamış ve hazmetmiş olmalısın. Yani yazar; kendi satırlarını yazarken önce kendiyle yüzleşmelidir. Şu soruyu kendine sorabilmeli: “Ben bu yazıya inandım mı?” Çünkü inanmadan yazılmış her satır, karşı tarafa boş bir ses gibi ulaşır. Söz vardır sarsar, söz vardır unutt...
Devamı