Uyanmak İçin Son Çağrı (Final)

 

Ne Oldu, Neyi Kaybettik, Şimdi Ne Yapacağız?

Bu yazı dizisi beş bölüm sürdü.
Ama asıl mesele bir yazı değil, bir gerçeğin yüzümüze çarpmasıydı.
Biz nerede duruyoruz, dünya nereye gidiyor ve biz neden bu kadar sessiziz?

Şimdi gel, hepsini bir cümle gibi okuyalım.

📍 Birinci Bölüm: İnanan Ama Savunmayan Müslüman

Başladık çünkü içimizdeki sızı patladı.
Dedik ki:
“%99 Müslümanız” diyoruz ama savunmaya geldi mi ortada kimse yok.
Bir ateist kürsüde saatlerce konuşuyor ama bir Müslüman tek kelime edemiyor.
Ne bilgi var, ne dil var, ne cesaret var.
Halbuki Kur’an “hikmetle mücadele et” derken biz neyle uğraşıyoruz?

Cevap net:
İnandık ama sustuk.
Sustukça da inanç susmadı, yıkıldı.

📍 İkinci Bölüm: Peygamber Nasıl Savundu?

Dedik ki:
Peygamber sadece namaz kılmadı,
Sadece oruç tutmadı,
Mücadele etti!

  • Darun-Nedve’de Mekke ileri gelenlerine karşı fikir savaşı verdi.

  • Necran Hristiyanlarıyla ayet ayet tartıştı.

  • Yahudi hahamlarına ontolojik cevaplar verdi.

  • Cevap veremeyen değil, cevabı olan bir peygamberdi.

Biz ne yaptık?
Onun yolundan mı gittik?
Yoksa sadece mevlitlerde adını anarak içimizi mi rahatlattık?

📍 Üçüncü Bölüm: Hz. Ali ve Aklın Kılıcı

Dedik ki:
“İman sadece kalpte değil, akılda da savunulmalı.”

Hz. Ali çıktı ve tek tek cevapladı:

  • “Allah görünmüyor” diyenlere akılla,

  • “Neden ibadet ediyorsun?” diyenlere mantıkla,

  • “Var mı bir ispatın?” diyenlere hikmetle...

Bugün onun söylediklerinin seviyesine ulaşan bir kelamcı, bir akademisyen, bir hoca var mı?

Yok! Çünkü biz aklı terk ettik.
Ve unuttuk ki, inanç akılsız olursa, inkârın karşısında sessiz kalır.

📍 Dördüncü Bölüm: 300 Yıllık Sessizlik

Sonra dedik ki:
“300 yıldır sustuk, 300 yıldır kaybediyoruz.”

Biz ibadetle yetindik ama öte tarafta:

  • Bilim adamları,

  • Profesörler,

  • Medya patronları,

  • Akademisyenler...

Din yoktur, Allah yoktur, evrimdir, materyalizmdir deyip her platformu işgal etti.
Biz sadece “bana dokunmayan yılan”la yaşadık.
Ama o yılan artık herkesin boynuna dolandı.

Bu sessizlik, artık bir kusur değil,
bir ihanet.

📍 Beşinci Bölüm: Sömürüler, Soykırımlar ve İnançsızlığın Kanlı Yüzü

En ağırını en sona bıraktık.
Dedik ki:
İnançsızlık sadece bireysel bir tercih değil, insanlık için ölümcül bir salgındır.

  • Afrika kanla sulandı,

  • Asya susturuldu,

  • Avrupa kendi halkını unuttu.

Libya, Sudan, Cezayir, Hindistan, Çin, Myanmar...
Halklar inançlarını yaşamasın diye işgal edildi, sindirildi, susturuldu.

Çünkü inanan halk, boyun eğmez.
Ve onları yönetmek isteyenler önce inancı hedef aldı.

🧠 Peki Ne Anladık Bu Beş Bölümde?

  • İman sadece kalpte değil, dilde ve akılda da yaşar.

  • Savunulmayan inanç, bir nesil sonra unutulur.

  • Sessizlik, zararsızlık değil, zayıflıktır.

  • İnançsızlık, sadece dine değil, vicdana, merhamete ve insanlığa karşıdır.

  • Dinini savunmak, aslında insanı, doğayı, dünyayı ve hatta evreni savunmaktır.

✊ Hasıla:

Bu beş yazıyı okuduysan artık sessiz kalamazsın.

Ya konuşacaksın,
Ya yazacaksın,
Ya tartışacaksın,
Ya da en azından düşüneceksin.

Çünkü biz artık sadece dinin değil, insanlığın son savunucularıyız.

Ve unutma:

Allah kendini korur. Ama insan kendini savunmazsa, Allah da o suskunluğun arkasında durmaz.


Wise Man... (Final) 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız?

Resim
  Yazarlık Nedir, Biz Neden Yazarız? Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız? Giriş Yazarlık, süslenmiş cümleler değil; içten gelen bir çığlıktır. Yazarım çünkü sustuğumda içimde çürüyen kelimeler birikiyor. Ama yazarım derken, o unvanın kalabalığına değil, derinliğine talibim. Konunun Derinliği Bugün her yerde "yazar" var ama yazarlık yok. Kitap bastırmak, yazı yazmak, okur edinmek yazar olmak için yeterli değil. Gerçek yazar, içindeki yangını kelimeye dönüştüren kişidir. Bizim için yazmak, bir hayat biçimi değil, bir görevdir. Okuru eğlendirmek değil; düşündürmek, sarsmak, uyandırmak gerekir. Wise Man Yorumu “Yazar, kelime üretmez; bilinç üretir. Okuru değil, sistemin kodlarını rahatsız eder.” Yazının İşlevi Bizim yazılarımızın bir amacı vardır: Ezberi bozmak. Makalede bilgi veririz, romanda zihni kurcalarız, denemede sorular bırakırız. Her yazı bir farkındalık eşiği olmalıdır. Çünkü biz okuyucuyu okşamak için değil, uyandırmak için...
Devamı

Ben Halkçıyım – Ne Sağcıyım, Ne Solcu

Resim
Ben Halkçıyım – Ne Sağcıyım, Ne Solcu Ben ne milliyetçiyim, ne komünistim, ne faşistim. Ben halkçıyım kardeşim. Ne bir partiye taparım, ne bir lidere. Ben fikre bakarım, duruşa, ahlâka, emeğe bakarım. Devletle yasalar çerçevesinde yaşarım. Ne devlet düşmanıyım, ne de devlet yalakası. Devlet, hizmet ettiği sürece makbuldür. Zulmederse karşısında ilk ben dururum. Ama “devlet yıkılsın, kaos gelsin” diyen zibidilerle de işim olmaz. Ben bu topraklarda doğdum. Babam 1931 doğumluydu. Karayollarında çalıştı, 7 çocuk büyüttü, ölene kadar maaş aldı. Kimse “Kürtsün, çalışamazsın” demedi. Demek ki mesele etnik kimlik değil, dürüstlük ve çalışkanlıkmış. Aziz Sancar Kürt’tü, Nobel aldı. Özal Kürt’tü, Cumhurbaşkanı oldu. İş adamları, hakimler, öğretmenler, mühendisler... Hepsi Kürt’tü, devlet “senin diploman geçersiz” demedi. O zaman bu ülke imkân vermedi diyene şunu sorarım: Sen ne yaptın? Okudun mu? Çalıştın mı? Ürettin mi? Ben tembelin, cahilin, hazıra konanın karşısındayım. Sloga...
Devamı

Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Bölüm II

Resim
 Önceki yazılarımızda " Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız? " demiştik. Bu yazı dizimizde devamı yazıyoruz... Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Bölüm II “Sessiz Kalemler” Yazmak da bir tür oynamaktır. Ama sıradan bir oyun değil bu. Yazar; sahneyi kuran bir senaristtir. Aynı zamanda sahneyi yöneten bir yönetmen. O sahnede oynayan tüm karakterlerin ruhudur. Ve o hikâyeyi yaratan tanrıdır. Her kelimesinde bir kader, her satırda bir nefes, her bölümde bir dünya vardır. Sanat ne olursa olsun – yazı, görsel, sahne ya da ses – ayrılmaz bir ana temele bağlıdır: İnanç. Önce sen inanmalısın. Bir okuyucuya, izleyiciye, herhangi bir insana bir şeyi hissettirmek istiyorsan, önce sen o duyguyu inşa etmiş, yaşamış ve hazmetmiş olmalısın. Yani yazar; kendi satırlarını yazarken önce kendiyle yüzleşmelidir. Şu soruyu kendine sorabilmeli: “Ben bu yazıya inandım mı?” Çünkü inanmadan yazılmış her satır, karşı tarafa boş bir ses gibi ulaşır. Söz vardır sarsar, söz vardır unutt...
Devamı