Is Watching a Crime?

 

Or Is It the One Who's Seen?

Let’s be honest.
We all watch.
On the street, on a screen, in a crowded room when a moment of flesh catches the eye…
We look.
And then someone says:

“Don’t stare. What are you, a pervert?”

So let’s ask honestly:
Is it really watching that’s perverted?
Or does watching only happen because there’s something worth seeing?

💎 The Nature of Looking: Like a Window Full of Jewels

Imagine this…
You’re walking through the Grand Bazaar. A shop window is glowing with diamonds, gold, emeralds.
People stop. Admire. Look closely.
Does that make them thieves?

No.
But if someone reaches in, touches without permission, tries to grab something?
That’s when the crime begins.
Looking isn’t a crime. Uninvited action is.

Same goes for human interaction.

🧠 Is the watcher the pervert — or is the one on display the provocateur?

Nobody randomly spies through a dark hole in the wall.
But if a window is open… the lights are on… the curtain’s pulled back…
Then what’s visible is already being presented.
Watching is just a response.

Doesn’t matter if it’s a woman or a man.
If someone displays their body, presence, behavior, voice, or energy…
Then someone will look.
Because that’s how nature works. If something is shown, it draws eyes.

❌ Perversion is something else entirely.

Perversion is:
– Approaching without consent
– Touching
– Cornering
– Harassing

But just watching?
No.
That’s human attention.
Not always sexual. Sometimes curiosity.
Sometimes admiration. Sometimes instinct.

🔥 The one who displays desires attention. The one who watches faces desire.

Male or female — it doesn’t matter.
The one who reveals, wants to be seen.
And most of the time, it’s intentional.
But then to say “Why are you looking?”
That doesn’t hold.

Because if there’s something to see, it will be seen.
That’s human nature.

📣 Now it’s your turn:

Do you really think just looking is a crime?
If what’s being watched is openly visible, who’s responsible?
Regardless of gender…
Is the one who looks guilty, or the one who knows they’ll be watched?

👇
Drop your thoughts in the comments.
Is this truth or fiction?
Maybe it’s not a story at all…
maybe it’s a raw piece of everyday reality.


Wise Man...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız?

Resim
  Yazarlık Nedir, Biz Neden Yazarız? Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız? Giriş Yazarlık, süslenmiş cümleler değil; içten gelen bir çığlıktır. Yazarım çünkü sustuğumda içimde çürüyen kelimeler birikiyor. Ama yazarım derken, o unvanın kalabalığına değil, derinliğine talibim. Konunun Derinliği Bugün her yerde "yazar" var ama yazarlık yok. Kitap bastırmak, yazı yazmak, okur edinmek yazar olmak için yeterli değil. Gerçek yazar, içindeki yangını kelimeye dönüştüren kişidir. Bizim için yazmak, bir hayat biçimi değil, bir görevdir. Okuru eğlendirmek değil; düşündürmek, sarsmak, uyandırmak gerekir. Wise Man Yorumu “Yazar, kelime üretmez; bilinç üretir. Okuru değil, sistemin kodlarını rahatsız eder.” Yazının İşlevi Bizim yazılarımızın bir amacı vardır: Ezberi bozmak. Makalede bilgi veririz, romanda zihni kurcalarız, denemede sorular bırakırız. Her yazı bir farkındalık eşiği olmalıdır. Çünkü biz okuyucuyu okşamak için değil, uyandırmak için...
Devamı

Ben Halkçıyım – Ne Sağcıyım, Ne Solcu

Resim
Ben Halkçıyım – Ne Sağcıyım, Ne Solcu Ben ne milliyetçiyim, ne komünistim, ne faşistim. Ben halkçıyım kardeşim. Ne bir partiye taparım, ne bir lidere. Ben fikre bakarım, duruşa, ahlâka, emeğe bakarım. Devletle yasalar çerçevesinde yaşarım. Ne devlet düşmanıyım, ne de devlet yalakası. Devlet, hizmet ettiği sürece makbuldür. Zulmederse karşısında ilk ben dururum. Ama “devlet yıkılsın, kaos gelsin” diyen zibidilerle de işim olmaz. Ben bu topraklarda doğdum. Babam 1931 doğumluydu. Karayollarında çalıştı, 7 çocuk büyüttü, ölene kadar maaş aldı. Kimse “Kürtsün, çalışamazsın” demedi. Demek ki mesele etnik kimlik değil, dürüstlük ve çalışkanlıkmış. Aziz Sancar Kürt’tü, Nobel aldı. Özal Kürt’tü, Cumhurbaşkanı oldu. İş adamları, hakimler, öğretmenler, mühendisler... Hepsi Kürt’tü, devlet “senin diploman geçersiz” demedi. O zaman bu ülke imkân vermedi diyene şunu sorarım: Sen ne yaptın? Okudun mu? Çalıştın mı? Ürettin mi? Ben tembelin, cahilin, hazıra konanın karşısındayım. Sloga...
Devamı

Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Bölüm II

Resim
 Önceki yazılarımızda " Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız? " demiştik. Bu yazı dizimizde devamı yazıyoruz... Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Bölüm II “Sessiz Kalemler” Yazmak da bir tür oynamaktır. Ama sıradan bir oyun değil bu. Yazar; sahneyi kuran bir senaristtir. Aynı zamanda sahneyi yöneten bir yönetmen. O sahnede oynayan tüm karakterlerin ruhudur. Ve o hikâyeyi yaratan tanrıdır. Her kelimesinde bir kader, her satırda bir nefes, her bölümde bir dünya vardır. Sanat ne olursa olsun – yazı, görsel, sahne ya da ses – ayrılmaz bir ana temele bağlıdır: İnanç. Önce sen inanmalısın. Bir okuyucuya, izleyiciye, herhangi bir insana bir şeyi hissettirmek istiyorsan, önce sen o duyguyu inşa etmiş, yaşamış ve hazmetmiş olmalısın. Yani yazar; kendi satırlarını yazarken önce kendiyle yüzleşmelidir. Şu soruyu kendine sorabilmeli: “Ben bu yazıya inandım mı?” Çünkü inanmadan yazılmış her satır, karşı tarafa boş bir ses gibi ulaşır. Söz vardır sarsar, söz vardır unutt...
Devamı