Dincilerin Dayatmaları: Ben Allah’tan Öğrenmek İstiyorum, Senden Değil

 



✍️ Dincilerin Dayatmaları: Bırakın Allah’ı, Allah’tan Tanıyayım

Benim inancım Allah’adır.
Ama sorunum, Allah’ın yerine geçen kullarladır.

🧨 Giriş

Dincilik başka, din başka.
Din, Yaradan’ın sözüyle kuruludur.
Dincilik, kulun egosuyla yazılmış kurallarla...

Bugün sokakta, sosyal medyada, televizyonlarda gördüğün o "inanç bekçileri", Allah'ın değil kendi korkularının nöbetini tutuyor.

“Şunu yap cehenneme gidersin!”
“Şunu giyersen kafirsin!”
“Onunla oturursan dinden çıkarsın!”

Kimse demiyor ki:

“Bismillah diyerek başladığın ne güzel bir niyetti kardeşim...”

Çünkü merhamet, Allah’ın sıfatı…
Ama dincilerin lugatında ilk düşürülen kavramdır.

🧠 Konunun Derinliği

Dine inanan değil,
kendini dinin sahibi sanan adamlar problem.

Sana ne zaman Allah'ı merhametiyle, affıyla, sabrıyla anlattılar?
Hep gazap, hep cehennem, hep yasak.
Sanki Allah sevgi değil, tehdit dağıtan bir cellat gibi.

Oysa Allah, her surenin başında kendini “Rahman ve Rahim” olarak tanıtır.
Ama bu adamlarda ne rahmet kalır, ne vicdan.
Çünkü Allah'ı anlamak değil, kullanmak derdindeler.

Benim derdim Allah’la değil.
Benim sorunum, kendini Allah sananlarla.

⚡️ Wise Man Yorumu

“Allah’ın adıyla insan ezilmez.
Allah adına hüküm verilmez.
Ve Allah, senin tasavvurundan daha büyüktür.”

Din, vicdana inen bir mesajdır.
Ama bu vicdanı başkalarının kalıbına sokmaya çalıştığın anda, artık inanç değil tahakküm olur.

Sen Allah adına konuşmaya başladığında, aslında kendi hükmünü mutlaklaştırıyorsun.
Ve o andan itibaren sen dindar değil, despot oluyorsun.

🧭 DUA'm...

Ben Allah'ı tanımak istiyorum.
Ama senin anlattığın gibi değil.
Ben Allah'ı kendi sözlerinden, kendi kitabından öğrenmek istiyorum.

Bırakın Allah’ı, Allah’tan tanıyayım.
Araya korkularınızı, yargılarınızı, kibirlerinizi sokmayın.

Ben cehennemle korkutularak değil,
rahmetle büyüyerek iman etmek istiyorum.
Benim inancım, senin tehdidine değil;
Allah’ın çağrısına dayanıyor.


🪪 Katılmak istersen:
👉 Telegram Grubumuza Katıl

Destek Olmak İstersen Tıkla

Wise Man...

Bana bir kahve ısmarla

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız?

Resim
  Yazarlık Nedir, Biz Neden Yazarız? Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız? Giriş Yazarlık, süslenmiş cümleler değil; içten gelen bir çığlıktır. Yazarım çünkü sustuğumda içimde çürüyen kelimeler birikiyor. Ama yazarım derken, o unvanın kalabalığına değil, derinliğine talibim. Konunun Derinliği Bugün her yerde "yazar" var ama yazarlık yok. Kitap bastırmak, yazı yazmak, okur edinmek yazar olmak için yeterli değil. Gerçek yazar, içindeki yangını kelimeye dönüştüren kişidir. Bizim için yazmak, bir hayat biçimi değil, bir görevdir. Okuru eğlendirmek değil; düşündürmek, sarsmak, uyandırmak gerekir. Wise Man Yorumu “Yazar, kelime üretmez; bilinç üretir. Okuru değil, sistemin kodlarını rahatsız eder.” Yazının İşlevi Bizim yazılarımızın bir amacı vardır: Ezberi bozmak. Makalede bilgi veririz, romanda zihni kurcalarız, denemede sorular bırakırız. Her yazı bir farkındalık eşiği olmalıdır. Çünkü biz okuyucuyu okşamak için değil, uyandırmak için...
Devamı

Ben Halkçıyım – Ne Sağcıyım, Ne Solcu

Resim
Ben Halkçıyım – Ne Sağcıyım, Ne Solcu Ben ne milliyetçiyim, ne komünistim, ne faşistim. Ben halkçıyım kardeşim. Ne bir partiye taparım, ne bir lidere. Ben fikre bakarım, duruşa, ahlâka, emeğe bakarım. Devletle yasalar çerçevesinde yaşarım. Ne devlet düşmanıyım, ne de devlet yalakası. Devlet, hizmet ettiği sürece makbuldür. Zulmederse karşısında ilk ben dururum. Ama “devlet yıkılsın, kaos gelsin” diyen zibidilerle de işim olmaz. Ben bu topraklarda doğdum. Babam 1931 doğumluydu. Karayollarında çalıştı, 7 çocuk büyüttü, ölene kadar maaş aldı. Kimse “Kürtsün, çalışamazsın” demedi. Demek ki mesele etnik kimlik değil, dürüstlük ve çalışkanlıkmış. Aziz Sancar Kürt’tü, Nobel aldı. Özal Kürt’tü, Cumhurbaşkanı oldu. İş adamları, hakimler, öğretmenler, mühendisler... Hepsi Kürt’tü, devlet “senin diploman geçersiz” demedi. O zaman bu ülke imkân vermedi diyene şunu sorarım: Sen ne yaptın? Okudun mu? Çalıştın mı? Ürettin mi? Ben tembelin, cahilin, hazıra konanın karşısındayım. Sloga...
Devamı

Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Bölüm II

Resim
 Önceki yazılarımızda " Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız? " demiştik. Bu yazı dizimizde devamı yazıyoruz... Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Bölüm II “Sessiz Kalemler” Yazmak da bir tür oynamaktır. Ama sıradan bir oyun değil bu. Yazar; sahneyi kuran bir senaristtir. Aynı zamanda sahneyi yöneten bir yönetmen. O sahnede oynayan tüm karakterlerin ruhudur. Ve o hikâyeyi yaratan tanrıdır. Her kelimesinde bir kader, her satırda bir nefes, her bölümde bir dünya vardır. Sanat ne olursa olsun – yazı, görsel, sahne ya da ses – ayrılmaz bir ana temele bağlıdır: İnanç. Önce sen inanmalısın. Bir okuyucuya, izleyiciye, herhangi bir insana bir şeyi hissettirmek istiyorsan, önce sen o duyguyu inşa etmiş, yaşamış ve hazmetmiş olmalısın. Yani yazar; kendi satırlarını yazarken önce kendiyle yüzleşmelidir. Şu soruyu kendine sorabilmeli: “Ben bu yazıya inandım mı?” Çünkü inanmadan yazılmış her satır, karşı tarafa boş bir ses gibi ulaşır. Söz vardır sarsar, söz vardır unutt...
Devamı