Artificial Intelligence Is Innocent — Humans Are Not

 



— Who Pulled the Trigger?

In our previous piece, we said that AI is a mirror —
It has no soul.
It simply organizes and reflects the information uploaded by humans.

But now, let’s go deeper.
Because the real question isn’t “What can AI do?”
It’s:
What does the human do with it?

🧠 Artificial Intelligence: Soulless, But Task-Oriented

AI is not a consciousness.
It doesn’t feel, it doesn’t regret, it doesn’t think.
It simply processes what it’s been given.
It works like an archive.

If you ask it about the Qur'an, it will retrieve the verses someone uploaded.
If you want a comedy sketch, it will stitch together jokes written by humans.
But never forget:
AI has never written a holy book, a philosophy, or even a single original story on its own.
Because it's not a god.
It’s a tool.

🔍 So Where’s the Real Danger?

Here’s the truth:
Humans use every bit of power for their own benefit.

Do we produce meat? We eat it.
Do we raise animals? To protect ourselves.
Do we plant trees? So the climate doesn’t kill us.

Even acts of “compassion” are often wrapped in self-interest.
We slaughter the chicken, eat the meat, and toss the bones to the stray dog.
Then say, “Look how kind I am.”
But we only do that because that dog guards the neighborhood.

Even environmental campaigns often aim to protect humanity's future —
Not nature’s.
We plant trees, protect species, preserve water —
But not for the sake of the earth.
For our own survival.

🧨 AI Isn’t a Weapon — The Finger on the Trigger Is

Today we blame weapons.
But who invented them? Who used them in war? Who pulls the trigger on a child?

The answer is always: humans.
Same with AI.
Humans coded it.
But who uses it?

• Looking for security loopholes?
• Scamming others?
• Spreading propaganda?
• Cheating in exams?
• Producing pornographic content?

None of this comes from AI’s own “thoughts.”
You asked. It delivered.
So the problem isn’t the system.
It’s your intention.

🤲 So Who Does the Human Serve?

Humanity has always wanted to rule everything.
But never wanted to serve anything in return.

Nature, the cosmos, animals...
All created for humans, apparently.
But who — or what — are humans for?

That question runs deeper than AI.
Because the real threat isn’t the machine.
It’s the human desire to own everything without limits.

🎯 Final Words: Intelligence is a Tool, Intention is a Weapon

Those who portray AI as a threat
might just be trying to hide their own darkness.

Because the true danger doesn’t come from machines.
It comes from what’s inside us.

Instead of looking for a soul in AI,
maybe we should start by checking if we still have a conscience.

AI isn’t the devil of this new age.
It’s the mirror.
But some people can’t stand their own reflection —
So they try to shatter the glass.

Wise Man...

Bana bir kahve ısmarla

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız?

Resim
  Yazarlık Nedir, Biz Neden Yazarız? Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız? Giriş Yazarlık, süslenmiş cümleler değil; içten gelen bir çığlıktır. Yazarım çünkü sustuğumda içimde çürüyen kelimeler birikiyor. Ama yazarım derken, o unvanın kalabalığına değil, derinliğine talibim. Konunun Derinliği Bugün her yerde "yazar" var ama yazarlık yok. Kitap bastırmak, yazı yazmak, okur edinmek yazar olmak için yeterli değil. Gerçek yazar, içindeki yangını kelimeye dönüştüren kişidir. Bizim için yazmak, bir hayat biçimi değil, bir görevdir. Okuru eğlendirmek değil; düşündürmek, sarsmak, uyandırmak gerekir. Wise Man Yorumu “Yazar, kelime üretmez; bilinç üretir. Okuru değil, sistemin kodlarını rahatsız eder.” Yazının İşlevi Bizim yazılarımızın bir amacı vardır: Ezberi bozmak. Makalede bilgi veririz, romanda zihni kurcalarız, denemede sorular bırakırız. Her yazı bir farkındalık eşiği olmalıdır. Çünkü biz okuyucuyu okşamak için değil, uyandırmak için...
Devamı

Ben Halkçıyım – Ne Sağcıyım, Ne Solcu

Resim
Ben Halkçıyım – Ne Sağcıyım, Ne Solcu Ben ne milliyetçiyim, ne komünistim, ne faşistim. Ben halkçıyım kardeşim. Ne bir partiye taparım, ne bir lidere. Ben fikre bakarım, duruşa, ahlâka, emeğe bakarım. Devletle yasalar çerçevesinde yaşarım. Ne devlet düşmanıyım, ne de devlet yalakası. Devlet, hizmet ettiği sürece makbuldür. Zulmederse karşısında ilk ben dururum. Ama “devlet yıkılsın, kaos gelsin” diyen zibidilerle de işim olmaz. Ben bu topraklarda doğdum. Babam 1931 doğumluydu. Karayollarında çalıştı, 7 çocuk büyüttü, ölene kadar maaş aldı. Kimse “Kürtsün, çalışamazsın” demedi. Demek ki mesele etnik kimlik değil, dürüstlük ve çalışkanlıkmış. Aziz Sancar Kürt’tü, Nobel aldı. Özal Kürt’tü, Cumhurbaşkanı oldu. İş adamları, hakimler, öğretmenler, mühendisler... Hepsi Kürt’tü, devlet “senin diploman geçersiz” demedi. O zaman bu ülke imkân vermedi diyene şunu sorarım: Sen ne yaptın? Okudun mu? Çalıştın mı? Ürettin mi? Ben tembelin, cahilin, hazıra konanın karşısındayım. Sloga...
Devamı

Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Bölüm II

Resim
 Önceki yazılarımızda " Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Biz Neden Yazarız? " demiştik. Bu yazı dizimizde devamı yazıyoruz... Yazmak Yetmez, Yakmak Gerek – Bölüm II “Sessiz Kalemler” Yazmak da bir tür oynamaktır. Ama sıradan bir oyun değil bu. Yazar; sahneyi kuran bir senaristtir. Aynı zamanda sahneyi yöneten bir yönetmen. O sahnede oynayan tüm karakterlerin ruhudur. Ve o hikâyeyi yaratan tanrıdır. Her kelimesinde bir kader, her satırda bir nefes, her bölümde bir dünya vardır. Sanat ne olursa olsun – yazı, görsel, sahne ya da ses – ayrılmaz bir ana temele bağlıdır: İnanç. Önce sen inanmalısın. Bir okuyucuya, izleyiciye, herhangi bir insana bir şeyi hissettirmek istiyorsan, önce sen o duyguyu inşa etmiş, yaşamış ve hazmetmiş olmalısın. Yani yazar; kendi satırlarını yazarken önce kendiyle yüzleşmelidir. Şu soruyu kendine sorabilmeli: “Ben bu yazıya inandım mı?” Çünkü inanmadan yazılmış her satır, karşı tarafa boş bir ses gibi ulaşır. Söz vardır sarsar, söz vardır unutt...
Devamı