Nietzsche’ye Cevap

  

Cehennemi Yok Saymak, 

Ahlakı da Bitirir mi?

Nietzsche Ne Dedi?

“Zalimlerin öteki dünyada yanmasının, bu dünyada zulüm gören insanlara ne faydası olduğu hâlâ belli değil.”
– Friedrich Nietzsche

Nietzsche burada aslında oldukça sert bir sorgulama yapıyor.
Şöyle diyor:
Eğer bir insan zulme uğradıysa, karşılığını ahirette almak ona ne kazandırır?
Zulüm şimdi gerçekleşiyor, acı bugün yaşanıyor.
Peki bu durumda “öteki dünyada adalet” ne kadar anlamlı?

Nietzsche’ye göre, adalet bu dünyada sağlanmalı.
Ahiretteki ceza, mağdura değil; sadece inananın vicdanına hitap eder.

Ancak onun bu yaklaşımında çok tehlikeli bir eksik var:
“Ahiret yoksa, bu dünyada adalet nasıl sağlanacak?”
Ve biz işte bu sorunun cevabını veriyoruz.

Cevabımız: Ahiret Caydırıcıdır – Ahlakın Kırmızı Çizgisi

Zalimlerin öteki dünyada yanacağına inanan insanlar, bu dünyada zalim olmamaya çalışır.

Çünkü inanır ki:

• Her söz, her adım, her karar bir gün hesaba çekilecek.

• Bu dünyada yırtılsa bile, öte dünyada hesabı sorulacak.

Ama şimdi…
Diyelim ki gerçekten ahiret yok.
Hiçbir hesap günü yok.
Yaptığımız her şey bu dünyada kalıyor.

Peki insan ne yapar?

Bazı insanlar sadece ceza korkusuyla yanlış yapmaktan uzak durur.
Ceza yoksa, sınır da yok.

Bu dünyada birçok kişi, kötülük yapma isteğini;

• Toplum baskısı,

• Ceza korkusu,

• Cehennem endişesi
  gibi faktörlerle bastırır.

Ama bu “engel”ler ortadan kalkarsa,
“Yakalatmadığım sürece her şeyi yapabilirim” düşüncesi yayılır.
Ve insanlık büyük bir felakete sürüklenir.

İnanç, sadece bir ruhani bağlılık değildir;
aynı zamanda iç denetim sistemidir.

Eğer Ahiret Yoksa, Adalet Kime Emanet?

Şimdi diyelim ki sadece bu dünyada yaşıyoruz.
Hiçbir şekilde ahiret yok, cennet yok, cehennem yok, hesap yok.
Öldükten sonra yok oluyoruz.

Bu durumda adaleti sadece dünya hukukuna bırakacağız, değil mi?

Peki bu hukuku kim uygulayacak?

• Hakimler,

• Savcılar,

• Yöneticiler…

Hepsi insan.

Ve diyelim ki bu insanlar da “ahiret yok” düşüncesine sahip.
Yani verdikleri kararların ebedi bir karşılığı yok.

O zaman o hâkim, neden adil olsun?

• Rüşvet teklif edilirse ne olacak?

• Dostunu kayırma ihtiyacı duyarsa ne olacak?

• Korkarsa, menfaati varsa, baskı varsa?

Eğer içindeki “hesap günü korkusu” yoksa,
verdiği karar sadece yasaya değil, kendi menfaatine göre şekillenir.

Hülasa:

Adaletin temeli, sadece yasa değildir.
Yasanın uygulayıcısının kalbindeki “Allah korkusu”dur.

Eğer ahiret yoksa…
Adaletin içi boşalır.
Vicdan, menfaate dönüşür.
Zulüm, suç değil; fırsat haline gelir.

Adaleti ahiretten kopardığında,
bu dünyada da o adalet yağmur gibi akar ama çamura karışır.

Nietzsche belki zulmün acısını doğru teşhis etti…
Ama çözüm önerisi yanlış teşhisle yazıldı.

Çünkü eğer cehennem yoksa,
bizi cehenneme çevirecek olan şey,
insanın kendisidir.

Wise Man...